Op 2 juli 2019 vond er een totale zonsverduistering plaats. Het
grootste deel van deze verduistering speelde zich af boven de Grote of
Stille Oceaan, en de schaduw van de maan kwam pas tegen de avond aan
land. Eerst in Chili en daarna bij zonsondergang in Argentinië.
Ik had in april 2018 al een kamer geboekt in hotel Soberania in het centrum van de Chileense stad La Serena. Deze, in 1544 door de Spanjaarden gestichte stad, ligt 500 km ten noorden van de hoofdstad Santiago. Click hier voor een link naar de oude planning pagina voor deze zonsverduistering. |
||
Op 29 juni vloog ik met Air France vanaf Schiphol via Parijs naar Santiago, waar ik 's ochtends de volgende dag arriveerde. Ik kon gelukkig direct inchecken in de Hilton Garden Inn vlak bij het vliegveld. Het was winter in Chili, en toen ik maandagochtend mijn Nissan NP300 huurauto ophaalde zat de motorkap en het dak nog onder het ijs. Ik had een four wheel drive gekozen omdat ik mogelijk bij La Serena de bergen in wilde naar de vallei van de Elqui. De verwachting voor La Serena bleek echter zonnig en onbewolkt te zijn, waardoor ik besloten heb om de zonsverduistering vanuit La Serena zelf waar te nemen. Eerder die ochtend had ik vanuit mijn hotelkamer de maan zien opkomen. Met nog een dag naar nieuwe maan, was de sikkel bijzonder smal. De ster links van de maan is Iota Aurigae. |
||
De smalle
maansikkel op de ochtend van 1 juli, de dag voor de totale
zonsverduistering, gefotografeerd vanuit mijn hotel bij het vliegveld
van Santiago. |
||
Op het Plaza de Armas de La Serena | Hotel
Soberania (het tweede gebouw met uithangbord). Als je deze straat
uitloopt ben je snel in het oude centrum van La Serena. Mijn auto kon
op de binnenplaats van het hotel geparkeerd worden. |
|
De Avenida
Francisco de Aguirre. Deze loopt van het centrum naar het strand, waar
deze monumentale vuurtoren staat. Hieronder staat een kaartje van het
centrum van La Serena. Mijn waarneemplek voor de zonsverduistering was
het rode stipje boven het woord Plaza. Dat was bij een bushalte en keek
uit op het lager gelegen Parque Pedro de Valdivia. Ik heb kennis
gemaakt met een Chileense waarnemer die me later nog foto's o.a. van
mij via Facebook gestuurd heeft. |
||
De zonsverduistering in La Serena begon om 15:22 lokale
tijd (6 uur verschil met Nederland). De totale fase begon om 16:38:11
en duurde 2 minuten en 15 seconden. Vlak voor de totale fase was er een
z.g. diamond ring te zien (linksboven). Dan schijnt er nog fel zonlicht
door een vallei op de maan. Enige seconden later is de verduistering
dan totaal (rechtsboven). Ik had van tevoren berekend dat ik met mijn
50mm objectief op mijn Leica M8 een overzichtsfoto zou kunnen maken.
Deze is hieronder te zien. Het puntje linksonder de zon is de planeet
Venus. Op de foto is tevens te zien dat tijdens de totale fase de
straatlampen aangingen. |
||
Bovenstaande video heb ik gemaakt door een compact camera op een statief te zetten. Het geluid is belangrijker dan de beelden. |
||
Naast de planeet Venus heb ik een aantal sterren gefotografeerd. Om
deze goed te zien moet je het contrast fors verhogen. De zon stond in
het sterrenbeeld Tweelingen (Gemini). Op de foto zijn de sterren
γ Gem, ν Gem en ο Gem zichtbaar. |
||
Op 3 juli
heb ik La Serena verlaten en ben ik een stuk naar het zuiden gereden.
Ik heb in de winterse badplaats Papudo overnacht. Er waren meer mensen
aan het teruggaan, en dat leidde bij dit tankstation tot lange rijen.
En als de verduistering voorbij is, kunnen de eclipsbrilletjes
blijkbaar gewoon weggegooid worden. Erg jammer, want op 14 december 2020 is al weer een
totale zonsverduistering in Chili en Argentinië. Op 4 juli ben ik weer
naar Santiago gereden en de volgende dag ben ik met de KLM met een stop
in Buenos Aires teruggevlogen naar Nederland. |
||