Vlak na het  1^e contact om 11:20

2,5 minuten voor totaliteit

De "diamantring"  chromosferische "robijnen"
vlak voor het 2^e contact

Op 29 maart stonden we vroeg op. We verlieten Mersa Matruh om 05:50 en moesten nog 220 km met de bus naar Saloum, waar we omstreeks 08:00 aankwamen, ruim op tijd voor het begin van de verduistering om 11:20. In eerste instantie was het nog mistig, en er waren enkele wolken. Gelukkig kreeg de zon kracht, en werd het helemaal helder. Jay Anderson had het gelukkig bij het rechte eind gehad!

Totaliteit, kort na het 2^e contact. Linksboven is de purperen  chromosfeer nog zichtbaar.
De vorm van de corona is typisch voor een verduistering tijdens een zonneminimum..

Kort voor het 3^e contact: rechtsonder worden al weer chromosferische Baily's beads al weer zichtbaar.
 

Het einde van totaliteit (3^e contact) om 12:42

Totaliteit - een impressie

Na het eerste contact verloopt de verduistering als een “normale” gedeeltelijke verduistering. Echter, een kwartier voor het begin van totaliteit schreeuwt iemand “Venus!”, en waarempel: onze zusterplaneet is hoog aan de hemel te zien.

Het volgende kwartier kan alleen maar omschreven worden als sp(r)ook(jes)achtig. De zon schijnt nog, maar merkbaar minder fel, en de schaduwen zijn in één richting letterlijk haarscherp, en in de richting loodrecht daarop diffuus. Staand, met de zon ik de rug, zie ik de schaduw van individuele hoofdharen op de grond voor me.

Dan wordt het sikkeltje kleiner, en kunnen de eclipsbrilletjes af. Een prachtige diamantring is zichtbaar: de corona vormt de ring en de het laatste stukje fotosfeer dient als glinsterende diamant. Protuberansen en de chromosfeer, schijnend door de valleien van de maan, vormen de robijnen die de ring compleet maken. Dan verdwijnt het laatste stukje fotosfeer en is bijna 4 minuten lang de corona in al zijn pracht te bewonderen.

Tussen Venus en de zon zie ik ook nog de planeet Mercurius. Overal rondom ons is de horizon oranje. Het lijkt alsof de zon overal tegelijk ondergaat.

Dan verschijnt de tweede diamantring, en plotseling is het alsof iemand het licht heeft aangedaan. Het is voorbij, en de corona zal pas weer te zien zijn op 1 augustus 2008. De verzamelde menigte juicht en applaudiseert voor deze geweldige show op 's werelds grootste toneel.

Een geweldige ervaring, samen met mijn sympatieke reisgenoten, die het ook fantastisch vonden.

 
We waren niet de enigen! Volgens schattingen waren er zo'n vijf tot tienduizend mensen speciaal voor de gelegenheid
naar Saloum gereisd. De autoriteiten hadden speciale waarneemplaatsen ingericht.
 

Een kleine Filippijnse reunie. Op de foto staan links en rechts Imelda B. Joson and Edwin L. Aguirre (beiden met Eclipse Chaster petten)
van het Amerikaanse tijdschrift Sky & Telescope, samen met hun vriend Jun (2^e van rechts). In het midden staat de Amerikaanse
ambassadeur in Egypte Francis J. Ricciardone (voormalig ambassadeur in de Filippijnen). Ik sta tussen Imelda en de ambassadeur, met
een shirt van de Alabang Country Club, waar ik lid van was toen ik van februari 1998 t/m juli 2002 in Manila woonde.

Het totaliteitspad op 29 maart 2006. Het liep van
Brazilië via Afrika naar Rusland.
 A bestand voor gebruik in Google Earth kan hier gedownload worden.. Sla het bestand op met
een *.kml extensie.
 

Een eerste dag uitgave van de speciale Zonverduisteringpostzegel die de Egyptische autoriteiten uit hebben gegeven. Deze werden op onze waarneemplaats uitgedeeld. Ik heb het origineel aan Fred Espenak geschonken, die er erg blij mee was.
 

Een panorama met de zes pyramides van Gizeh. Op de achtergrond de oprukkende metropool Cairo
 

Eenmaal thuis checkte ik de statistieken van deze website. Op 28 en 29 maart waren er in totaal 500 hits, veel meer dan het gemiddelde van 10 tot 20. Een duidelijk indicatie dat mensen het internet opgaan zodra ze via de pers (radio, TV en kranten) van een zonsverduistering horen.

 

Een detailkaart voor Libië, Egypte en Turkije
Eclipsberekiningen: Fred Espenak, NASA/GSFC